آکورا به‌وضوح برای رسیدن به شرایط بهتر در این مدل تلاش می‌کند. NSX اولیه با استفاده زیاد از آلومینیوم در سال ۱۹۹۱، نگاه‌های زیادی را به سمت خود جلب می‌کرد.

در این خودرو، برای اولین بار یک خودروساز بزرگ از کیفیت ساخت خود برای محصولی در یک کلاس خودروی دیوانه‌وار استفاده کرده بود. امّا شرایط به همین منوال باقی نماند و دیگر رقبا نیز در مدل‌های جدید، خودروهایی بهتر و سریع‌تر ارائه کردند. این در حالی بود که NSX فقط روز به روز گران‌تر می‌شد که البته این موضوع بیشتر به دلیل تغییرات سریع «ین» بود. آخرین NSX تارگا در سال ۲۰۰۵ از خط تولید خارج شد؛‌ موضوعی که کمتر کسی به آن توجه نشان داد. از آن زمان تاکنون، آکورا کارهای زیادی برای جایگزینی آن کرده است. در دو تلاش نخست، نمونه‌های اولیه با طراحی کامل و امکان رانندگی، تنها نتیجه کار بودند.

یکی از کانسپت‌ها یک کوپه با موتور V-10 با سر و صدای زیادی در پیست نوربرگرینگ در سال ۲۰۰۸ ظاهر شد. ولی آکورا در اواخر همان سال تصمیم گرفت که این خودرو را کنار بگذارد؛ چرا که برای برندی که بیشتر محصولاتش را در زیر ۵۰ هزار دلار به فروش می‌رساند، این مدل عجیب و غریب که بیشتر به یک «تک‌شاخ بین‌ستاره‌ای» می‌ماند، نمی‌توانست کار زیادی برای کمپانی انجام دهد. تلاش بعدی آکورا، یک رقیب برای پورشه 911 بود. این خودرو، یک هیبرید با موتور میانی بود که قطعات مختلف را برای ارائه نسخه‌ای از موتور همیشه در صحنه ۳/۵ لیتری V-6 گلچین کرده بود. جی لنو (Jay Leno) و جری سینفیلد (Jerry Seinfeld) برای یکی از نمونه‌ها، یک تبلیغ بین مسابقات سوپربال ساختند و یک نمونه اولیه کامل از این خودرو در آگوست ۲۰۱۳ در پیست «مید-اوهایو» در جلوی چشمان هزاران هوادار مسابقات ایندی‌کار حرکت کرد.

ولی حتی با اینکه نسخه سوم NSX اولین دورهای پیروزمندانه خود را در پیست مسابقه داشت، آکورا تصمیم گرفته بود که برخی المان‌های عمده طراحی آن را حذف کند. مطابق گفته مدیر پروژه NX، تد کلاوس (Ted Klaus)، در میانه‌های سال ۲۰۱۲ بود که اهداف عملکردی در این پروژه تغییر کردند. عوض‌شدن اهداف عملکردی، شاید ناشی از شرایط رقابت در دوره‌ای باشد که در آن مدلی مانند نیسان GT-R قدرتی بیشتر از ۵۰۰ اسب‌بخار دارد و یک دوج چارجر نیز می‌تواند قدرتی بیش از ۷۰۰ اسب‌بخار تولید کند. مطابق گفته کلاوس، موتور ترانسورس و تک‌بادامک ۳/۵ لیتری، به‌گونه‌ای تنظیم شده بود که بتواند حداکثر قدرت را تولید کند؛ ولی در عین‌حال، این موضوعی بود که رشد NSX را از این نظر محدود می‌کرد. در این حالت، فقط طراحان ظاهری، آزادی عمل داشتند.

امّا امروز، آن موتور همیشه در صحنه ۳/۵ لیتری کنار گذاشته شده و یک موتور طولی، با دو توربوشارژر، چهار میل بادامک و با زاویه ۷۵ درجه به صورت ۳/۵ لیتری V-6 استفاده شده است که هیچ وجه مشترکی با دیگر موتورهای تولید هوندا ندارد. همچنین یک گیربکس دو کلاچه ۹ سرعته به صورت یکپارچه با یک موتور الکتریکی، قدرت را به چرخ‌های عقب انتقال می‌دهد و با دو موتور الکتریکی که قدرتشان به چرخ‌های جلو انتقال می‌دهند، هماهنگ است. حداکثر قدرت، هنوز برملا نشده است، ولی احتمالاً بالای ۵۵۰ اسب‌بخار خواهد بود. به نظر می‌رسد NSX دوباره در تعقیب فِراری‌ها خواهد بود.

قدرت بالا، نکته مثبت این موتور جدید است؛ ولی نکته‌های منفی آن، افزایش قابل‌توجه هزینه‌های ساخت و پیچیدگی، در کنار توزیع نامتوازن وزن پیشرانه هستند.

طراحی ظاهری NSX جدید نیز دچار تغییر شده است؛ از جمله یک جلوپنجره رادیاتور جدید، دریچه‌های بزرگ‌تر کناری و گوشه که در کنار یک جفت هواکش‌های کاپوت، در مجموع ۱۹ مدار خنک‌کننده با جریان هوا را تشکیل می‌دهند. بدون‌شک وزن کلی خودرو نیز افزایش یافته و احتمالاً به حدود ۱۷۰۰ کیلوگرم رسیده است. با این حال، از عدد دقیق آن اطلاعاتی در دست نیست.

آکورا در رابطه با جزئیات این خودرو، خساست زیادی به خرج داده، ولی یکی از چیزهایی که در رابطه با این «تجربه جدید خودروهای اسپرت» می‌دانیم این است که عرض آن به میزان قابل‌توجهی افزایش یافته و در همین حال، با توجه به سیستم پیشرانه جدید «شمالی-جنوبی» آن، طول خودرو به این نسبت افزوده نشده است. فاصله محوری ۲۶۲۹ میلی‌متری آن، تنها ۹۹ میلی‌متر نسبت به NSX مدل ۲۰۰۵ بیشتر است و در همین حال، طول کلی خودرو تنها ۴۶ میلی‌متر رشد داشته است. البته همین فاصله محوری نیز فضای نسبتاً خوبی را برای حمل وسایل فراهم می‌آورد. کلاوس بیشتر از همه، به مرکز ثقل این مدل افتخار می‌کند که بیش از یک اینچ نسبت به NSX اولیه پایین‌تر است.

نکته‌ی دیگری که تیم NSX به افتخار می‌کنند، ستون‌های جلوی فوق‌نازک خودرو هستند که از جنس فولاد با مقاومت بالا ساخته شده‌اند. در همین حال، در بدنه NSX به صورت گسترده از آلومینیوم استفاده شده است. کاپوت و درها از جنس آلومینیوم هستند و گلگیرها از جنس SMC ساخته شده‌اند. SMC یک ترکیب قالب صفحه‌ای و یک فرم رایج از فایبرگلاس است. همچنین مشتریان می‌توانند از بین سقف آلومینیومی و فیبرکربنی، یکی را انتخاب کنند.

آکورا برای توصیف سیستم تعلیق در این خودرو از عنوان «مولتی‌لینک‌های متداول» همراه با دامپرهای سیال مغناطیسی تنظیم‌شونده خودکار استفاده می‌کند. مشتریان می‌توانند از گزینه ترمزهای کربن-سرامیکی استفاده کنند. این در حالی است که به خاطر وزن کمتر، سیستم فرمان چهار چرخ، کنار گذاشته شده است. تایرهای کانتیننتال کانتی‌اسپورت‌کانتکت 5P در جلو به اندازه 235/45 و در عقب به صورت 295/30 هستند و می‌توانند به ترتیب بر روی چرخ‌های ۱۹ یا ۲۰ اینچی قرار گیرند.

در واقع، اصول عملکرد NSX مانند یک پورشه 918 اسپایدر است؛ این خودرو می‌تواند به صورت الکتریکی و یا تنها با استفاده از گشتاور موتورش به حرکت ادامه دهد. بر این اساس، حالت اول تنها در شرایط خاص استفاده خواهد شد. یک موتور الکتریکی بزرگ که در جلوی ترانس‌آکسل قرار گرفته می‌تواند برای چند مایل و در یک شرایط آرام و ساکت، NSX را به سرعت ۸۰ کیلومتر بر ساعت برسد. بر روی محور جلو، قطعه‌ای با عنوان «واحد موتورهای دوقلو» هر کدام از چرخ‌ها را با استفاده از چرخ‌دنده‌های خورشیدی، به صورت مجزا به حرکت درمی‌آورند. در نتیجه، موتورها می‌تواند قابلیت گشتاور برداری مناسبی را در هماهنگی ترمزها در عقب ایجاد کنند. چهار حالت رانندگی برای این خودرو می‌توان انتخاب کرد: «آرام»، «اسپرت»، «اسپورت‌پلاس» و «پیست». هر کدام از این حالت‌ها، به ترتیب سطح خشونت NSX را افزایش می‌دهند.

مطابق گفته «کلاوس»، سرمایه‌گذاری زیادی برای این «سوپرماشین با تمرکز بر نوع انسان» که طراحی و ساخت آن در ماریسویل، اوهایو انجام شده، صورت گرفته است. با این حال، محصول نهایی یک «صاعقه تکنیکی» خواهد بود که تا قبل از پایان سال به دست مشتریان ثروتمند خود خواهد رسید. شروع قیمت NSX مدل ۲۰۱۶ از حدود ۱۵۰ هزار دلار خواهد بود و شاید اگر از آپشن‌ها نیز استفاده کنیم، قیمت آن به ۱۷۰ یا ۱۸۰ هزار دلار نیز برسد. همچنین نسخه جذاب‌تر نیز بعداً از راه خواهد رسید که احتمالاً از ۲۰۰ هزار دلار عبور خواهد کرد.

ولی آیا آکورا خواهد توانست که این NSX های فوق‌العاده را به جاده‌ها برساند و چهره خواب‌آلود برند را ترمیم کند؟ این موضوعی است که باید برای جواب آن منتظر ماند.