وی در مورد آینده پروژه خود در ایران گفت: اگر خدا بخواهد، در سال جاری به‌دنبال اجرای فاز پروژه‌‏ی تاکسی‌های هوشمند هستیم. فاز اول انجام 1000 مسافرت شهری بود. فاز دوم با سه خودرو صورت خواهد گرفت. یک خودرو الکتریک-هیدروژن و دو خودرو الکتریکی. برای فاز دوم ما نیاز به به یک ایستگاه شارژ در تهران داریم که امیدواریم با کمک شهرداری تهران، ستاد مدیریت سوخت و مرکز همکاری‌های فناوری ریاست جمهوری، این محل را به ما بدهند؛ چون پروژه‏ی‌ ما فقط به دلیل نداشتن مکان متوقف است.
پروژه‌‏ی سوم ما به تولید انبوه رساندن خودرو IEV2 است؛ همان خودرویی که تصاویرش را در ژنو منتشر کردیم و از آن بسیار استقبال شد. چندین کمپانی فرانسوی و آلمانی علاقه‌مند هستند برای خرید این خودرو مذاکره کنند.

مدیر پروژه E4 در مورد استفاده از کارشناسان داخلی و خارجی در این طرح گفت: برای پروژه‌های علمی که تا به‌حال انجام شده، چه در ایران چه در خارج از کشور، یک‌سری شرکت‌ها تأمین‌کننده‌ی قطعات یدکی و مواد اولیه‌اند. اینها یا در ایران یا در خارج از ایران هستند. کسانی هم هستند که در کنار پروژه با من کار می‌کنند. معمولاً در پروژه‌ای که حساس است و هنوز به تولید انبوه نرسیده است، به دلیل ‌اینکه‌ از ایده‌های اصلی محافظت شود، کارهای کلیدی را خودم انجام می‌دهم ولی در بقیه‌ موارد، نیروهایی هستند که به صورت گروهی و در کنار من مشغول به کار هستند. همچنین طرح برخی قطعات خاص را هم که در ایران وجود ندارد، به شرکت‌هایی در خارج از ایران، می‌فرستیم تا ساخته شود.

تعامل با دانشگاه
آرین در مورد شرکت‌های دانش بنیان که در ایران و بلژیک تشکیل داده‌ تا بسترهای مناسبی برای بومی‌سازی فناوری و آموزش افراد متخصص‌ را را ایجاد کند می گوید:
اینها بیشتر از دانشگاه مؤثر هستند. نقش شرکت‌های دانش بنیان خیلی جدی‌تر و مهم‌تر از دانشگاه است و البته این خوب نیست، چون وظیفه‌ این شرکت‌ها، گسترش فناوری است و در کنار گسترش فناوری و نوآوری و تولید، آموزش هم اتفاق می‌افتد، ولی مگر چند نفر را می‌توانیم آموزش بدهیم؟ من در سیستم خودم ده، بیست یا پنجاه نفر را بتوانم آموزش بدهم، ولی میلیون‌ها دانشجوی جوان وارد دانشگاه می‌شوند.

فرمودید هنوز فضای مناسبی برای تعامل شما با دانشگاه فراهم نشده؛ به‌عنوان کسی که منبعی از دانش فنی در این زمینه محسوب می‌شود، ولی فضایی برای انتقال دانشش به دانشگاه ایجاد نشده‌ است، فکر می‌کنید چه باید کرد؟ آیا راهکاری دارید؟
بله، علاقه‌مندم سازمانی بیاید و همکاری کند و نه فقط برای موضوع شخص من، چون همان‌طور که گفتم هزاران نفر مثل من هستند؛ در ایران یا خارج که سازمان‌یافته نیستند. باید نشست‌های منظمی بگذاریم و راهی پیدا کنیم که چگونه این فناوری و دانش روز به دانش پژوهان انتقال پیدا کند. می‏توان علاقه‌مندان هر رشته‌ را در کلاس‌های خاص با استادان واقعی به جایی رساند که دیگر  کاری انجام ندهند که آخر سر متوجه بشوند این کار قبلاً انجام شده است. اینها باید تازه از آنجا به بعد جلو ببرند. دولت درحال حاضر علاقه‌مندی نشان می‌دهد و برای این کار هزینه می‏کند. معتقدم کسانی در این زمینه علاقه‌مندند و این خلأ را باور می‌کنند. مسلماً در دانشگاه هم استادانی از این نابسامانی رنج می‌برند. این اساتید می‌توانند به فرایند‌ ما کمک کنند.

مزیت اقتصادی
آرین در مورد اقتصادی بودن پروژه خود می گوید:  گاهی اوقات یک محقق موضوعی را انتخاب می‌کند یا به ایده‌ای می‌رسد که در شرایط اولیه آن را صرفاً کاری تحقیقاتی می‌بیند، و به زمان طولانی نیاز دارد تا نتیجه‌گیری کند که این ایده می‌تواند به محصول تبدیل شود. این یک روند است و من چنین پروژه‌هایی را انجام داده‌ام. امثال ما از 10-15 سال پیش می‌دانستیم که بالاخره دولت‌ها چه آنها که نفت می‌فروشند وچه آنها که می‌خرند به این نتیجه می‌رسند که باید تغییر ایجاد کنند. به این ترتیب داریم وارد فناوری‌ای می‌شویم که قرار است بشر را حفظ کند و محیط زیستش را پاک کند، و برای این‌که این کار را بکند فناوری‌های جدید لازم است. به این ترتیب انرژی‌های پایدار و خودروهای دوستدار محیط زیست در نهایت به تولید انبوه منجر می‌شوند. مثلا، همین تاکسی هوشمند الکتریک نمونه‏ای ‌ساده‌ است. این تاکسی‌ها می‌توانند از یک به ده ، ده به صد و صد به صد هزار تا برسند. اما با توجه به روند فناوری، توسعه‏ی‌ آن و امکانات، این سرعت و این‌که ما چند درصد سیستم حمل‌ونقل را امروز الکتریکی یا هیدروژنی کنیم، این بحث دیگری‌است. یعنی خودروساز باید وقت داشته باشد، بدون این‌که از نظر اقتصادی آسیب ببیند، روند تولیدش را تغییر بدهد و به مرور از بنزینی به الکتریکی سوق یافته و به جایی ‌برسد که دیگر صد در صد جایگزین ‌شود. بنابراین، تمام کارهای ما با در نظر گرفتن مسائل اقتصادی صورت گرفته است. قیمت‌های تمام‌شده در ابتدا بالا هستند اما همین‌طور که تیراژ تولید بالا می‌رود، این قیمت کاهش می‌یابد. ما همه‌چیز را در این روند دیده‌ایم.
 وی که در هر دو زمینه‌ هیبرید پیل سوختی و خودرو الکتریکی بر مبنای باتری فعالیت کرده‌در مورد اقتصادی بودن هر یک از این دو بخش می گوید:
همین سؤالی که شما کردید 11 سال پیش در تلویزیون مطرح شد. پاسخ من این بود که خودروهای آینده صددرصد خودروهای الکتریک‌اند، حالا امروز یک کلمه به آن اضافه می‌کنم چون جزو اختراع ما شده است؛ می‏گویم خودروهای هوشمند الکتریک. نظر من تغییر پیدا نکرده پایه همان خودرو الکتریک است اما ما نمی‌توانیم به بهانه‌ یک فناوری، راه را برای یک فناوری دیگر را ببندیم یا روی آن سرمایه‌گذاری نکنیم. پیل سوختی یک فناوری بسیار مهم است اگر دولت امروز می‌خواهد روی آن میلیاردها ریال سرمایه‌گذاری کند، باید هزاران میلیارد ریال سرمایه‌گذاری کند و البته باز هم کم است. این فناوری می‌تواند در خود خودرو استفاده شود یا برای تولید توان باتری به کار رود. الان نمی‌خواهم وارد این بحث شوم هر چند تجربه‏ی‌ هر دو مورد را داشته‌ام و خودروی هیبرید الکتریک هیدروژن ما توانست تجربه‏ی موفق اولین تست رانندگی داخل شهر را برایمان حاصل کند و در نظر داریم به زودی با این خودرو یک مسافت 500 کیلومتری را نیز با استفاده از هیدروژن طی کنیم. به نظرم بگذارید اول به فناوری پیل سوختی برسیم، چون کشور ما 5 سال وقت لازم دارد  تا به فناوری تولید انبوه هیدروژن و پیل سوختی برسد. بعد از این مراحل باید به صورت اصولی و با برنامه‌ریزی عمل کنیم.

فرهنگ سازی و نگاهی به آینده
آرین در مورد فرهنگ سازی لازم برای استفاده کردن از این فناوری ها و جا افتادن این فرهنگ در میان مردم و مسئولان گفت: از جمله کارهایی که پارسال انجام دادیم این بود که در دو مدرسه ‌ـ یکی دخترانه و دیگری پسرانهـ که اعلام آمادگی کرده بودند  همین خودرو تاکسی هوشمند الکتریک را با دو نفر از اعضای تیم مان معرفی نمودیم . خب دانش‌آموزان اول شلوغ می‌کردند، اما وقتی ما این فناوری را نشان دادیم و کمی در مورد محیط زیست و اینکه‌ این تاکسی الکتریکی است که شما هم می‌توانید بسازید و کافی است علاقه مند باشید و مطالعه کنید، با آنها صحبت کردیم، در نتیجه دانش آموزان ابراز علاقه نموده و سوالات متعددی طرح کردند.
در مورد فرهنگ‌سازی کاری که درمورد تاکسی کردیم یا آنچه در مدرسه انجام دادیم، در واقع آغازکار بود. امسال در مدرسه‌ها این کار را دنبال خواهیم کرد. می‏خواهیم مدارس بیشتری را پوشش دهیم و این تورها را برای آنها بگذاریم. یعنی بچه‌ها سوار خودرو دوستدار محیط زیست شوند و به کمک دیدن فیلم و… با مکانیسم علمی آن آشنا شوند. این‌گونه آموزش‌ها در سنین دبستانی و دبیرستانی باعث می‏شوند بچه‏ها زمانی که وارد دانشگاه می‌شوند با علوم و فنون و ایده ها و فناوری های روز آشنا شوند. این کار ساده است، چون هم مدیران علاقه‌مند هستند و هم از نظر وجدانی احساس می‌کنیم که خدمت می‌کنیم. ولی در بحث دانشگاه حتماً نیازمند مکانیزم و سیستم هستیم.

وی در مورد اهدافی که برای آینده‌ E4در نظر دارند گفت: آینده‏ E4 در ایران، تماماً به دولت بستگی دارد و به‌تنهایی هیچ کاری نمی‌توانم انجام بدهم. این پروژه‌ای خصوصی نیست و فقط با پول اجرا نمی‌شود. بنابراین نمی‌توانم جواب سؤال شما را دقیق بدهم که این چشم‌انداز 6 ماه دیگر یا 1سال دیگر اتفاق می‌افتد. بخشی ازE4 شهر پاک است یعنی ما بیاییم شهر پاک را در ایران راه‌اندازی کنیم. در جلسه‌ای که با رئیس جمهور محترم داشتیم با کلیات موضوع شهر پاک موافقت کردند، اما برای اجرایی‌شدن این موضوع مجلس و سازمان‌های دیگر مانند وزارت مسکن و شرکت نفت در این موضوع دخالت وکمک بکنند؛ آن‌وقت می‌توانیم این پروژه را انجام بدهیم. علی‌رغم این‌که دولت حمایت می‌کند و روابط دوستانه‌ای بین من و مرکز همکاری‌های فناوری ریاست جمهوری وجود دارد، این روند کند است.
 با کمک همه دوستانم در دولت و مجلس محترم تلاش می‏کنیم تا موانع را پشت سر بگذاریم. باید قبول کنیم وقتی که دغدغه‏های فراوانی در مورد تاسیس، ایجاد و گسترش و بهره‏برداری از فناوری داریم، بازدهی و سرعت عمل ما کاهش می‏یابد و در حقیقت این فرصت طلایی را به دیگران در کشورهای دیگر می‏دهیم تا با مدیریت صحیحی که دارند موفق شوند و بدین ترتیب مدیریت انرژی جهان را بدست گیرند.