از سال 1978 میلادی قانونی در انگلستان تصویب شده که همه‌ی خودروهای فروخته شده در این کشور باید حداقل یک آینه‌ی داخلی و یک آینه‌ی بیرونی داشته باشند. ژاپن هم اولین کشوری است که استفاده از دوربین عقبی به جای آینه را تصویب کرده و گفته که این تکنولوژی نسبت به آینه‌های مرسوم برتر، قابل‌دوام و جایگزین است.
پیش‌ازاین تنها خودرویی که در اروپا بجای آینه‌ی بغل از دوربین‌ها استفاده کرده خودروی بسیار کم‌مصرف فولکس‌واگن XL1 بوده است. به علت تولید محدود این خودرو، فولکس قادر بوده تا از معافیت‌های اتحادیه‌ی اروپا برخوردار شده اما در حال حاضر قوانین می‌گویند که مدل‌های تولیدی نرمال باید آینه‌های فیزیکی داشته باشند. قانون تصویب شده در ژاپن می‌تواند به کل نقاط جهان تسری یابد و به‌طور بالقوه پایانی بر آینه‌های خودرو باشد.
استفاده از آینه‌هایی که پشت سر را نشان می‌دهند به سال 1909 میلادی بازمی‌گردد که در آن زمان خانمی به نام دوروتی لویت استفاده از آینه را برای چک کردن پشت سر در کتاب خود به نام زن و خودرو پیشنهاد کرده بود. از آن زمان تاکنون این آینه‌ها ویژگی ایمنی هر خودرویی بوده‌اند. آینه‌های مدرن از نمونه‌های ابتدایی خود بسیار متفاوت‌تر و جلوتر هستند و اغلب گرم شونده بوده و به‌صورت الکتریکی تنظیم می‌شوند و برخی از نمونه‌ها نیز در صورت وجود خودرویی در نقطه‌ی کور به شما هشدار می‌دهند.
اما این آینه‌ها نیز نقاط ضعف خاص خود را دارند. در زمانه‌ای که مصرف سوخت کم بسیار اهمیت یافته، این آینه‌ها به بدنه‌ی مستقیم خودرو چسبیده‌اند و به‌صورت یک مهمان ناخوانده در برابر باد مقاومت می‌کنند. آینه‌ها همچنین تولیدکننده‌ی صدای باد هستند.
آینه بغل‌ها یکی از آسیب‌پذیرترین بخش‌های خودرو هستند و البته در کارواش‌های اتوماتیک نیز می‌توانند صدمه ببینند. بدتر اینکه با پیشرفت تکنولوژی هزینه‌ی جایگزینی این آینه‌ها زیاد خواهد بود. حتی هزینه‌ی تعویض آینه بغل یک خودروی خانوادگی نسبتاً معمولی رقمی حدود 500 پوند است.
خب با این تفاسیر دوربین‌ها مزیت‌هایی دارند. سطح وسیعی که این دوربین‌ها پوشش می‌دهند تقریباً هیچ نقطه‌ی کوری را باقی نمی‌گذارد. دوربین‌ها هر جا که دوست داشته باشید تمرکز می‌کنند و به‌طور بالقوه دید 360 درجه‌ای را از صندلی راننده فراهم می‌کنند. دوربین‌های پشتی خودروهای فول آپشن نیز در هنگام پارک خودرو و حرکت در مکان‌های تنگ بسیار کارآمد هستند.
دوربین‌ها فضای بسیار کمی می‌خواهند. این سیستم‌ها ضریب درگ خودرو را به همراه صدای باد کاهش داده و البته باعث بهبود مصرف سوخت نیز می‌شوند.
بسته به اینکه دوربین‌ها کجا قرار بگیرند و چه مکانی را نشان دهند، می‌توانند باعث بهبود ایمنی نیز شوند. در حال حاضر راننده‌ها برای دیدن آینه‌ها سر خود را برمی‌گردانند اما اگر دوربین در محل مناسبی نصب شود راننده کمتر نگاه خود را از جاده بر خواهد داشت.
البته لنز دوربین باید تمیز نگه داشته شود و از طرف دیگر نیز با وجود تکنولوژی‌های بی‌شمار در خودروهای مدرن، هرگونه اختلال در کار این سیستم‌ها هزینه‌ی گزافی خواهد داشت.
در حال حاضر ژاپن تنها کشوری است که مجوز استفاده از دوربین بجای آینه‌های مرسوم را داده است بنابراین مدتی طول می‌کشد تا این سیستم را در خودروها ببینیم. پتانسیل‌های بالقوه‌ی این سیستم‌ها و استفاده‌ی روزافزون خودروهای مفهومی از این دوربین‌ها پیشنهاد می‌کنند که خودروسازان زیادی در فکر استفاده از این دوربین‌ها هستند.
اگر تکنولوژی پیشرفت کند و عملکرد قابل‌اطمینان و امن این دوربین‌ها اثبات شود در آینده می‌توانیم شاهد عرضه‌ی خودروها بدون آینه‌های جانبی باشیم.
