آرو در دیگر کشورها
در قسمت‌های قبلی مطلب «تاریخچهٔ پیکان» به معرفی انواع و اقسام مختلف مدل‌های پیکان یا همان روتس آرو که توسط برندهای گروه روتس انگلستان تولید می‌شدند پرداختیم؛ اما آرو غیر از انگلستان و ایران در سه کشور استرالیا، نیوزلند و آفریقای جنوبی هم تولید می‌شد که در این قسمت به معرفی نسخه‌های تولیدی آرو در استرالیا و نیوزلند می‌پردازیم. سپس در قسمت آینده نمونه‌های تولیدی آفریقای جنوبی را معرفی کرده و سرانجام به موضوع اصلی مطلب یعنی پیکان و تولید آن در ایران خواهیم پرداخت.
استرالیا
استرالیا پس از انگلستان و ایران مهم‌ترین بازار فروش آرو محسوب می‌شد و از خانواده آرو، هیلمن هانتر برای تولید در این کشور انتخاب‌شده بود. تولید این اتومبیل در سال 1967 در شعبه استرالیایی کرایسلر به‌صورت مونتاژ قطعات CKD وارداتی آغاز شد. این شعبه درواقع همان کارخانجات روتس در استرالیا بود که پس خریداری توسط کرایسلر اروپا نام آن به کرایسلر استرالیا تغییریافته بود. در ابتدا هیلمن هانتر بانام سری HB در استرالیا به‌تولید می‌رسید. سری HB در دو مدل بانام‌های هیلمن هانتر و هیلمن آرو عرضه می‌شد که هر دو ظاهری کاملاً مشابه هانتر MK1 (هانترهای 1966 تا 1968 تولید انگلستان) داشتند. هانتر مدلی لوکس‌تر بود که با تزئینات کرومی و تجهیزات بیشتری همچون پانل عقب و قالپاق‌های بزرگ عرضه می‌شد درحالی‌که آرو مدل ارزان‌قیمت و پایه محسوب می‌شد.
هردوی این مدل‌ها با موتور 1725 تک کاربراتور بتولید می‌رسیدند. در سال 1968 مدل استیشن هانتر هم در استرالیا بانام سفری تولید و عرضه شد. هانتر سفری در استرالیا از محبوبیت و فروش بالایی برخوردار شد چراکه رقیب اصلی هانتر یعنی هولدن تورانا فقط در نمونه سدان تولید می‌شد و به همین دلیل مدل استیشن هانتر رقیبی نداشت و بازار را کاملاً در اختیار خود گرفته بود.
در نوامبر همین سال سری HC جایگزین سری HB شد که در آن چراغ‌های مستطیلی (خربزه‌ای) جایگزین چراغ‌های گرد شدند و ظاهر آن کاملاً مشابه هیلمن هانتر MK2 گردید. در این سری که در سه مدل پایه، رویال و GT بتولید می‌رسید، نام آرو حذف شد و تمامی مدل‌ها بانام هانتر عرضه شدند. مدل پایه که درواقع جایگزین هیلمن آرو شده بود بدون تجهیزات و پانل عقب عرضه می‌شد. مدل رویال مدلی میانی محسوب می‌شد که با سطح تجهیزات مشابه سینگر ووگ و تزئینات کرومی بتولید می‌رسید؛ اما برخلاف ووگ که مجهز به داشبورد چوبی بود، هانتر رویال از همان داشبورد پلاستیکی تخت هیلمن هانتر استفاده می‌کرد که البته با به‌کارگیری تزئیناتی چوبی در آن سعی شده بود که به داشبورد چوبی سینگر ووگ شبیه شود.
مدل‌های پایه و رویال مجهز به موتور 1725 تک کاربراتور 80 اسب بخاری بودند. مدل GT لوکس‌ترین مدل سری HC بود که با سطح تجهیزات، تریم داخلی، داشبورد و موتور هامبر سپتر عرضه می‌شد. البته هانتر GT در ظاهر شباهتی با هامبر سپتر نداشت و با همان چراغ‌های مستطیلی، جلوپنجره و سپرهای کوتاه هیلمن هانتر بتولید می‌رسید. (هانتر GT استرالیا ربطی به هانتر GT انگلستان نداشته و برخلاف آن که نسخه‌ای اسپرت بود، GT استرالیا نمونه ای لوکس محسوب می‌شد). همان‌طور که گفته شد هانتر GT لوکس‌ترین و گران‌ترین مدل سری HC بشمار می‌رفت و به همین دلیل مجهز به رینگ‌های رواستایل، نوشته GT روی جلوپنجره و درِ باک، روکش کرومی رکاب‌ها و پانل مشکی‌رنگ عقب شده بود تا ظاهر آن با دو مدل دیگر متفاوت باشد. بعلاوه برخلاف مدل‌های پایه و رویال، مدل GT از موتور هامبر سپتر یعنی موتور 1725 دو کاربراتور 94 اسب بخاری استفاده می‌کرد. بدین ترتیب در سال 1969 هیلمن هانتر در استرالیا در چهار مدل پایه، رویال، GT و استیشن عرضه می‌شد.
در سال 1970 دو سال قبل از انجام فیس‌لیفت دوم هانتر انگلستان و عرضه هانتر MK3، هانتر استرالیا فیس‌لیفت دوم خود را تجربه کرده و بانام سری HE عرضه شد. در این فیس‌لیفت که منحصر به مدل‌های استرالیایی بود، چراغ‌های مربعی هیلمن اونجر (همان چراغ‌هایی که در سال 1972 بر روی هانتر MK3 انگلستان هم نصب گردید) جایگزین چراغ‌های مستطیلی قبلی شد و جلوپنجره، راهنماهای جلو و چراغ‌ها و پنل عقب نیز تغییر کردند که این تغییرات خاص هانترهای استرالیا بود. بدین ترتیب هانتر HC با جلوپنجره، راهنماهای جلو و چراغ‌های عقب منحصربه‌فرد، چهره‌ای متفاوت با هانترهای انگلستان به خود گرفته بود. سری HC در چهار مدل پایه، رویال، رویال 660 و مدل اسپرت هاستلر عرضه می‌شد (بعلاوه مدل استیشن). مدل رویال 660 لوکس‌ترین مدل این سری بود و جایگزین مدل GT قبلی شد. این مدل همانند مدل GT دارای تجهیزات و امکانات کامل، رینگ‌های رواستایل و موتور قوی‌تر 94 اسبی بود و مجهز به سقف وینیلی نیز شده بود.
همان‌طور که اشاره شد در این سری مدلی اسپرت بانام هاستلر نیز عرضه گردید. هانتر هاستلر ازلحاظ فنی مشابه هانتر GT انگلستان بود و از همان موتور 1725 دو کاربراتوری 94 اسب بخاری هانتر GT استفاده می‌کرد (البته مدل لوکس رویال 660 هم همان‌طور که گفته شد با همین موتور تولید می‌شد). هاستلر دارای خطوط مشکی‌رنگ روی کاپوت و بدنه، پنل عقب و ستون‌های مشکی‌رنگ، جلوپنجره و رینگ‌های متفاوت و نوشته‌های درشت هاستلر روی بدنه بود که ظاهر آن‌را اسپرت و متفاوت با دیگر مدل‌ها نشان می‌داد. پنل عقب در مدل پایه همرنگ بدنه، در رویال و رویال 660 طوسی و در مدل هاستلر مشکی‌رنگ بود. تولید و فروش هانتر در استرالیا کماکان ادامه داشت تا اینکه در سال 1972 کرایسلر مونتاژ میتسوبیشی گالانت را در این کشور آغاز نمود که خودرویی به‌مراتب مدرن‌تر از هانتر بود. به همین دلیل عرضه گالانت موجب کاهش فروش هانتر گردید تا اینکه سرانجام در سال 1973 کرایسلر تولید هانتر را در استرالیا خاتمه داد و کارخانه روتس سابق را نیز به جهت تمرکز بیشتر بر روی کارخانه دیگر خود که در شهر آدلاید واقع بود تعطیل نمود.
نیوزلند
در نیوزلند شرکت تاد موتورز (Todd Motors) اقدام به واردات قطعات منفصلهٔ آرو به‌صورت CKD از انگلستان نموده و به مونتاژ و تولید این خودرو می‌پرداخت. در نیوزلند هم مانند استرالیا از بین نسخه‌های مختلف تولیدی برندهای روتس، هیلمن هانتر برای تولید انتخاب‌شده بود. تولید این خودرو در سال 1967 در نیوزلند آغاز شد. آروهای تولید تاد موتورز عمدتاً نسخه‌های منحصربه‌فرد و تا حدودی متفاوت با نمونه‌های انگلیسی بودند به‌گونه‌ای که تنها نمونه‌های تولیدی سال 1967 که با موتور 1725 سی‌سی با سر سیلندر آلومینیومی و گیربکس 4 سرعتهٔ دستی یا 3 سرعتهٔ اتوماتیک تولید می‌شدند تقریباً با همتای بریتانیایی خود یکسان بودند اما تاد موتورز از سال 1969 همزمان با تغییر چراغ‌های جلو به نمونه‌های مستطیل شکل، شروع به استفاده از لوازم و تریم داخلی منحصر به خود در هانتر نمود.
البته در همین سال 1967 در کنار هیلمن هانتر، سینگر ووگ نیز به‌عنوان نمونه‌ای لوکس‌تر توسط تاد تولید شد. این مدل هم از همان موتور 1725 سی‌سی استفاده می‌کرد درحالی‌که مجهز به یک روکش چوبی روی داشبورد بود و قالپاق‌های متفاوتی هم با نمونه‌های انگلیسی داشت.
در سال 1970 یک پانل نقره‌ای‌رنگ به عقب هانتر اضافه‌شده و نسخهٔ استیشن آن نیز عرضه شد. البته مدل استیشن تجهیزات و مشخصات پایین‌تری نسبت به مدل سدان داشت به‌طوری‌که سر سیلندر موتور 1752 سی‌سی آن از نوع آهنی بود، گیربکس اتوماتیک برای آن ارائه نمی‌شد و داشبورد نیز تریم ساده‌ای داشت. در اوایل سال 1971 نیز تغییراتی در تریم داخلی هانتر و تغییراتی جزئی در ظاهر آن صورت گرفت که این تغییرات منحصر به هانترهای نیوزلندی بودند. این سری هانترهای تولید تاد موتورز معادل هانتر سوپر انگلیسی بودند اما به‌طورکلی نسخه‌های تولید نیوزلند نمونه‌هایی منحصربه‌فرد بودند.
همزمان با فیس‌لیفت هیلمن هانتر در انگلستان و عرضهٔ سری MK3، هانترهای تولید نیوزلند هم اولین فیس‌لیفت عمدهٔ خود را در سال 1972 تجربه کردند. موتور با تنظیم جدید سیستم جرقه‌زنی و تغییرات دیگر به‌روزرسانی شد، چراغ‌های جلو از نوع مربع شکل شدند (مشابه هیلمن هانتر MK3)، داشبورد تغییر کرد، صندلی‌های جلو بلندتر شدند و تغییراتی هم در پانل عقب ایجاد شد. آینۀ جانبی هانتر نیز در این سری تغییر کرده و متفاوت از نسخه‌های انگلیسی شد.
همچنین در همین سال مدل جدید هانتر GL جایگزین سینگر ووگ سابق شد. این مدل در ابتدا کمی با هانتر معمولی متمایز بود که قیمت بالاتر آن‌را توجیه می‌کرد. هانتر GL نیوزلند غیر از تریم چوبی داشبورد و درها، از همان مشخصات و تجهیزات سینگر ووگ انگلستان و همان چراغ‌های قدیمی استفاده می‌کرد؛ اما در سال 1973 تاد با به‌روزرسانی مدل GL، مدلی کاملاً منحصربه‌فرد را عرضه نمود. این سری مجهز به چهار چراغ جلوی گرد متعلق به مدل لوکس هامبر سپتر شده و یک نوار نقره‌ای نیز زیر چراغ‌های عقب آن نصب‌شده بود. همچنین چراغ‌های دنده‌عقب هم در گوشه‌های پایینی قسمت عقب نصب‌شده بودند. این تغییرات موجب شد که هانتر GL تولید نیوزلند از نسخه‌های بریتانیایی کاملاً متمایز باشد.
در اواسط دههٔ 70 هانتر به خودرویی قدیمی تبدیل‌شده و از سوی رقبای جدید ژاپنی تهدید می‌شد. به همین دلیل تاد در سال 1975 تغییراتی که هیلمن یک سال قبل در هانترهای انگلستان ایجاد کرده بود را در مدل‌های تولید خود اعمال نمود؛ یعنی استفاده از سپرهای پهن، جلوپنجرهٔ جدید و پانل راه‌راه عقب. این تغییرات در مدل لوکس GL هم اعمال‌شده (به‌جز تغییر جلوپنجره) و در داشبورد آن نیز از تریم چوبی استفاده شد.
همانند استرالیا، میتسوبیشی گالانت ژاپنی در نیوزلند هم ناقوس مرگ هانتر را به صدا درآورد هرچند که این اتفاق شش سال بعد از استرالیا روی داد. از سال 1972 تاد موتورز مونتاژ CKD گالانت را آغاز کرده و در سال 1975 مدل کوچک‌تر لنسر را نیز به تولیدات خود اضافه کرد؛ اما هنگامی‌که در سال 1977 خط تولید سدان متوسط میتسوبیشی گالانت سیگما توسط تاد راه‌اندازی شد، این خودرو به‌طور مؤثر جایگزین هانتر گردید. گالانت بهتر، مدرن‌تر و مجهزتر از هانتر بود اما به دلیل قیمت گران‌تر، هانتر هنوز هم طرفداران خود را داشت تا اینکه سرانجام در سال 1979 که تولید هانتر در انگلستان متوقف شد، تاد موتورز نیز به تولید هانتر در نیوزلند خاتمه داد.
نویسنده : امیر دهقان منبع : سایت پدال
