بر اساس گزارش منتشر شده در مجله آلمانی Autobild، این خودرو با استفاده از موتوری در رنج 4 سیلندرِ 2 لیتری تا 6 سیلندرِ 3.6 لیتری (سیستم پیشرانه ای که در مدل ATS کادیلاک نیز استفاده شده)، در حالت موتور عقب و بدون هیچ گونه استفاده از پلتفرمِ اروپایی جنرال موتورز ساخته شده است. همچنین این خودرو مجهز به یک پلاگین هیبریدی است، شبیه به چیزی که در بیوک ریویرا نیز استفاده شده است.
این پلاگین با نام کامل W-PHEV یک پلاگین وایرلس برای خودورهای دوگانه سوز هیبریدی می باشد که دارای باطری هایی قابل شارژ به وسیله اتصال به یک منبع ولتاژ بیرونی است. خودروهای حاوی این پلاگین، علاوه بر یک موتور دیزلی، دارای یک موتور الکتریکی نیز می باشند. استفاده از این فناوری علاوه بر پایین آوردن میزان مصرف سوخت، کمک شایانی نیز به کاهش آلودگی هوا می کند.
از نظر طراحی خارجی، واکسهال مونزا کوپه با دارا بودن بدنه ای از جنس موادی فوق سبک، چراغ هایی باریک، شیشه های بزرگ بر روی میله های از جنس کروم با بالچه هایی که از طرفین به سمت بالا مایل شده اند، کارایی و استیل ورزشی خود را به رخ خواهد کشید.
طراحی داخلی آن نیز با بهره گیری از تم هایی ارتقا یافته برای کابینش و استفاده از دستیار هوشمند سیری در کنار انبوهی از امکانات و پکیج های جانبی از سطح کیفی مناسبی برخوردار خواهد بود.
**************************************************************
بروز رسانی – فرانکفورت 2013: در نمایشگاه امسال، جزییات تازه ای از مفهومی جدید اوپل منتشر شد. این کوپه 4 نفره حدود 4.7 متر طول و ارتفاعی 1.3 متری دارد و حجم محفظه بار آن هم به 500 لیتر می رسد. مونزا در قسمت فنی همانند هیبریدی های متداول نیست چراکه از یک طرف هم پیشرانه یک لیتری 3 سیلندر توربو دیزلی دارد اما از طرف دیگر علاوه بر موتور الکتریکی از هوای فشرده (CNG) هم برای افزایش مسافت قابل پیمایش بهره می گیرد.
از ویژگی های جالب توجه مونزا می توان به سقف شیشه ای، درب های گالوینگی، طرح جالب پدال ها و نهایتا داشبورد عجیب و غریبش اشاره کرد که 18 ال ایی دی را درون خود جای داده. ناگفته نماند که اوپل مونزا ابتدا در سال 1977 میلادی در همین نمایشگاه معرفی شده بود که تولیدش با پیشرانه شش سیلندر تا سال 86 میلادی ادامه یافت.