با توجه به اینکه تعداد زیادی از دوستان علاقه مند به پرورش ماهیهای مختلف و آکواریومی هستند بر آن شدیم تا در چند بخش به بررسی و دادن اطلاعات در خصوص گونه های مختلف ماهیها، روشهای نگهداری از ماهیها، تغذیه ماهیها، راه اندازی انواع آکواریوم آب شور و شیرین و ... بپردازیم با اولین قسمت با ما باشید.

سیچلاید زرافه ای(ونوستوس -  کالینگو) :  

نام های مشترک : ونوستوس ( Venustus ) ، سیچلاید زرافه ای (Giraffe cichlid ) و کالینگو (Kalingo )

نام علمی : Nimbochromis venustus

خانواده : سیکلیده ها (سیکلیده آفریقایی)                           

زیستگاه اصلی : دریاچه مالاوی

اندازه : حداکثر 10.5 اینچ ( 26 سانتی متر ) در اسارت رشد می کند که در زیستگاه اصلی خود ، بزرگتر هم می شود .

جایگیری در آکواریوم : در میانه و مناطق پایینی آب شنا می کند .

خصوصیات فیزیکوشیمیایی : دما = 82-73 درجه فارنهایت ( 28-23 درجه سانتیگراد ) / pH = 6.6 – 8.6  

 سختی آب = 6-10 درجه dH

تاریخچه کشف : ونوستوس یا سیچلاید زرافه ای در سال 1908 توسط بولنگر ( Boulenger ) شناخته شد که آنها مختص دریاچه مالاوی ( Lake Malawi ) هستند و در بیش تر جاهای این دریاچه و تا عمق 50 پا ( 15 متر )  یافت می شوند که بیش تر در فضاهای باز و شنی جایگیری می کنند .

توصیف ماهی : بدن آنها بلند و محکم است . آنها در هر طرف بدن روزنه ی بینی داشته که جمعاً دو روزنه آنها را قادر به داشتن حس بویایی می کند به این صورت که آب را مکیده و خارج می کنند و بعد از نمونه برداری از آن شروع به بو کردن می کنند که همه ی اینها بسته به چگونگی احتیاج آنها به بو کشیدن در آب در مدت بسیار کمی صورت می گیرد . این خصوصیت آنها در ماهیان آب شوری مثل Damselfish و سیچلاید ها هم وجود دارد .

رنگ : همانند اسمشان رنگ و نقش بدن آنها شبیه بدن زرافه بوده که معمولاً یک بدن سفید و زرد با خال های قهوه ای بزرگ دارند . اغلب نرهای ونوستوس در زمان آمادگی برای جفت گیری رنگ آبی به خود می گیرند که میزان رنگ آبی سر آنها خیلی بیش تر است.

رفتارهای اجتماعی : ونوستوس برای تانک جمعی مناسب نیست ، چرا که ماهی پرخاشگری است . آنها شکارچی های پرخوری هستند ، اما کمتر پرخاشگری خود را نشان می دهند . بهتر است در تانک آنها تنها ماهی های همین گونه و یا سیچلاید ها نگهداری شود .

آنها را نباید با Mbuna ها ( سیچلاید هایی که در سنگ های کوچک جایگیری می کنند . ) در یک تانک نگه داشت و بهتر است آنها را به صورت گروه های 6 تا 8 تایی شامل یک نر و چندین ماده نگهداری کرد ، چرا که در اینصورت یک گروه تشکیل می دهند . هرگز دو نر ونوستوس را در یک تانک نگهداری نکنید ، چرا که آنها با هم ناسازگار بوده و منجر به مرگ یکی از آنها می شود .   ( مگر اینکه تانکشان خیلی بزرگ باشد . ) و آنها را در تانک سیچلاید های آرام و صلحجو نگهداری نکنید .

سازگاری : در آکواریوم سیچلاید ها ، ونوستوس پرخاشگر است و تنها تانک جمعی ای که در آن سیچلاید های بزرگتر باشند برای آنها مناسب است . به طور کلی هر سیچلاید کوچکی می تواند غذای آنها محسوب شود .

غذا : در طبیعت آنها سیچلایدهای کوچک را با روش ماهرانه ای شکار می کنند ، آنها در شن ها پنهان شده و ساکن می مانند تا هنگامی که ماهی کوچکی به آنجا وارد شد ، آن را شکار کنند .

اما در آکواریوم آنها همه چیزخوار بوده و در آکواریوم بهترین غذاها برای آنها غذاهای پروتئینی است .

آنها می توانند غذاهای زنده فریز شده ، کریل ( Krill ) خشک فریز شده ، غذاهای دانه ای و سایر غذاهایی که ماهیان گوشتخوار با آنها تغذیه می شوند را بخورند .

گاهی اوقات هم می توانید به آنها ماهی خوراک دهید ، البته با این کار حس وحشی گری آنها تقویت شده و به شکار ماهی خوراک می پردازند و این سبب پرخاشگری آنها به سایر ماهی ها هم می شود . البته آنها برای تامین کلیه ی مواد مورد نیاز بدنشان به غذاهای گیاهی هم احتیاج دارند

سیچلاید های زرافه ای جوان ( 3 تا 4 اینچی – 7 تا 10 سانتی متری ) می توانند پولکی بخورند ولی پولکی آب آکواریوم را خیلی کثیف می کند .

بهتر است به بالغین دو بار در هفته غذای فریز شده بدهید .

توجه : آنها آنقدر غذا می خورند تا معده آنها متورم شود و به همین دلیل باید مراقب باشید که بیش از حد معمول به آنها غذا ندهید . تورم شکم آنها به این دلیل به نفخ مالاوی ها (Malawi bloat ) معروف است . البته این بیماری به سبب نبود مواد گیاهی مناسب در غذای آنها و تغییر وعده های غذایی هم رخ می دهد که می توان به راحتی از آن پیش گیری کرد .

تانک مورد نیاز : ونوستوس های کوچک به یک تانک 70 گالنی ( 264 لیتری ) نیاز دارند ولی آنها خیلی سریع رشد کرده و تانک 125 گالنی ( 472 لیتری ) مناسبشان خواهد بود .

شرایط آب : آنها هم در آب شیرین و هم در آب شیرین شورمزه ( مخصوص ماهی های اسکات ، آنجل مونو و ... ) به خوبی زندگی می کنند ولی به جریان آب و فیلتراسیون قوی در تانک نیازمندند . کیفیت پایین آب سبب خرابی چشم آنها می شود .

حرکت آب که سبب گردش سیجلایدها در آب و مقاومت آنها می شود برای آنها خوشایند است و سبب تبخیر آب شده که قلیایی شدن آب را به دنبال دارد . ( آب قلیایی آب مورد علاقه ی آنها بوده و در آب قلیایی املاح بیش تری در آب محلول است . )

pH آب را برای آنها بیش تر از 7 نگهدارید . البته آنها می توانند pH کمتر از 7 را تحمل کنند ولی بهترین pH برای آنها 8 است .

کیفیت آب تانک سیچلاید های مالاوی به سرعت کاهش می یابد که باید هر هفته 10 تا 20 درصد از آب تانکشان را با آب جدید جایگزین کنید .

شرایط تانک : زیر لایه ی شنی آکواریوم می تواند احساس در طبیعت بودن را به ونوستوس ها بدهد که شن های مورد استفاده برای تانک آنها باید هم شامل شن های مورد استفاده برای ماهیان آب شیرین و هم شن های مورد استفاده برای ماهیان آب شور باشد ، چرا که اگر بخواهید pH آب را بالا نگهدارید ، شن های آب شور این کار را انجام می دهند .

آنها به فضای باز زیادی احتیاج دارند و می توانید با استفاده از چند صخره و سنگ و چوب چاله ها و حفره هایی برای پنهان شدن آنها ایجاد کنید .

مهم اینست که آنها فضای زیادی برای شنا در پایین و میانه ی تانک داشته باشند .

رفتارهای غریزی : آنها علاقه ی زیادی به حفر شن ها دارند و به همین دلیل باید مطمئن شوید که سنگ ها و صخره هایی که کف آکواریوم قرار گرفته کاملاً روی شن ها را نپوشاند .

ونوستوس ها برگ های گیاهان آب شیرین را می خورند ، ولی گیاهانی هم هستند که آنها نمی خورند ولی چون ونوستوس ها شن ها را حفر می کنند ، گیاهان در آب معلق شده که برای جلوگیری از این ، باید ریشه ی گیاهان را خوب در شن ها محکم کنید .

سیچلاید زرافه ای ماهی خیلی محبوبی بین گونه های سیچلایدهایی است که در آکواریوم نگهداری می شوند . البته آنها خیلی پرخاشگر بوده و به همین دلیل سیچلاید دارها و ماهی دارها آنها را خیلی ارزان تهیه می کنند .

به طور کلی نگهداری از سیچلاید زرافه ای آسان بوده و آکواریوم دارها متوجه شده اند که سیچلاید زرافه ای شکارچی خوبی بوده و به فضای زیادی در تانک احتیاج دارد .

رفتار جالب سیچلاید زرافه ای سبب شده که نسبت به سایر سیچلاید ها محبوبیت بیش تری داشته باشد ؛ آنها در شن ها خوابیده و خودشان را به حالت مردن معلق می کنند و زمانیکه ماهی های کوچک برای خوردن ماهی که در ظاهر مرده می آیند ، سیچلاید زرافه ای حمله کرده و آنها را می خورد .

سیچلاید های زرافه ای می توانند تا 10 سال عمر کنند .

تشخیص جنسیت : رنگ آبی بدن سیچلاید های زرافه ای نر روشن تر است یا رنگ زرد با نقش های مات روی بدن دارند ولی ماده ها رنگ طلایی با نقش های معمولی روی بدنشان دارند .

ونوستوس های نر می توانند از زرد به آبی تغییر رنگ دهند یا همیشه آبی رنگ باشند ، اما همه ی نقش های زرافه را در زمینه ی بدن داشته و رنگ زردی که از بینی آنها شروع شده و در طول باله ی پشتیشان ادامه دارد .

بدن سیچلاید های زرافه ای ماده و جوان خال های قهوه ای دارد که در ماده زردی کمی هم در روی سر ، باله ی مقعدی و نیمه ی پایینی بدن مشاهده می شود . نیمه ی پایینی باله ی دمی ماده ها هم زرد بوده و باله ی پشتی آنها نوکدار و روشن است .

ونوستوس های جوان شبیه ماده ها هستند ولی زمینه ی بدنشان رنگ روشن تری دارد ( تقریباً نقره ای سفید ) .

تولید مثل : ونوستوس را می توان در اسارت هم تکثیر کرد که برای این منظور یک گروه 6 تا 8 تایی از ونوستوس های جوان را در تانک قرار داده و اجازه دهید با هم رشد کنند .

همانند بسیاری از سیچلاید های آفریقایی پرخاشگر دیگر ، بهتر است آنها به نسبت دو تا سه ماده برای هر نر در آکواریوم نگهداری شوند تا مانع از پرخاش آنها به سبب متمرکز شدن نرها روی یک ماده شوید .

برای آنها در تانک مکان های مخفی شدن زیادی را فراهم کنید تا در زمان جفت گیری خیلی پرخاشگری نکنند . تانک تکثیر هم برای یک نر و چند ماده  باید حداقل 125 گالن ( 470 لیتر ) حجم داشته باشد .

آنها یک سنگ صاف یا تخته سنگ را برای تخم ریزی ترجیح می دهند ، البته باید مطمئن شوید که مکان تکثیر آنها در جریان بالای آب قرار نداشته باشد ، چرا که تخم ها از سطح خارجی بارور می شوند .

در هنگام جفت گیری رنگ آنها شبیه ماهیان آب شور شده که خیلی پررنگ و زیباست .

آنها دهان پرور هستند و ماده ها تخم ها را در دهانشان نگهداری می کنند . یک ونوستوس ماده می تواند 60 تا 120 تخم را در دهان خود  بیش از یک ماه نگه دارد . و بچه های هچ شده را تا 10 روز در دهانش پنهان می کند .

در صورتی که تانک آنها خیلی شلوغ باشد ، تخم ها را نگه نداشته و آنها را رها می کند .

سیچلاید زرافه ای ماده حدود دو هفته تخم ها را در دهان خود پرورش می دهد که بهتر است ماهی نر را از آنها جدا کنید ، چرا که نسبت به خوردن بچه ها و تخم ها بیمی ندارد .

جکدمپسی

نام علمی : CichlasomaOctofasciatum

نام فرعی : Percoidei / خانواده : Cichlidae(سیکلیده ها)/ منشا : امریکای جنوبی / سطح شنا : پایین آب / تانک مورد نیاز : 150 لیتر برای یک جفت / دما : 30- 22 درجه سانتیگراد /  اسیدیته آب: 6.5 - 7.5 / حداکثر اندازه : حداکثر 36 سانتیمتر / نامگذاری : نام او توسط قهرمان سنگین وزن بوکس در سال 1919 انتخاب شده و هم اکنون هم به همین نام شناخته می شود .

تاریخچه کشف : جک دمپسی در سال 1903 در امریکای جنوبی و سپس در مکزیک ، گواتمالا و هندوراس کشف شد . زیستگاه اصلی آنها باتلاقی پر از علف می باشد که با کرم ، خرچنگ ، حشرات و ماهیان موجود در باتلاق تغذیه می کنند .

انواع : جک دمپسی آبی ، طلایی ، سبز . سفید و ... .

آغاز : بچه ی جک دمپسی از نوزاد یک گوپی هم کوچکتر و ضعیفتر است و والدین از آنها مراقبت کرده تا به اندازه ای برسند که بتوانند از خود مراقبت کنند . جک یکی از زیباترین سیچلاید های امریکایی به شمار می رود ، ماهی های آبی تیره با خال های زیبا در بدن که وجودشان در تانک جلا و ابهتی به آن می بخشد .

شرایط تانک : هر چه تانک آنها بزرگتر باشد رشد آنها سریع تر و بیش تر شده تا جایی که اندازه ی آنها به 36 سانتی متر هم می رسد ؛ اما اگر علاقه به رنگ تیره جک دمپسی دارید ، نباید در تانک از شن روشن استفاده کنید ، چون رنگ جک با دیدن شن روشن سفید می شود . در ضمن حتماً چندین سنگ و مرجان و گیاه مصنوعی برای مخفی شدن آنها قرار دهید .

سازگاری : جک دمپسی ها مثل سایر خانواده ی سیکلیده ها مهاجم هستند ولی آنها را می توان با دهان آتشین ، گرین ترور ، اسکار ، رد تیل ، رد ترور ، سورم ، تگزاس و سایر سیچلاید های هم اندازه نگه داشت .

البته نگهداری جک با سیچلاید های افریقایی تنها برای مدتی توصیه می شود و بهتر است پس از آن یکی از طرفین به تانک دیگری منتقل شوند

توجه : هیچگاه دو جک دمپسی بالغ نر را در یک تانک نگه ندارید و آنها را به صورت جفت ( نر و ماده ) یا به صورت تنهایی نگه دارید .

نکته : در ابتدای خرید ممکن است کمی خجالتی و کمرو باشند ، ولی پس از گذشت یک تا دو هفته با محیط آشنا شده و خوی مهاجمی خود را بدست می آورد .

تغذیه : جک ها تقریباً همه چیز خوارند ولی بهتره بیش تر با غذاهای خشک و فریز شده رایج و ماهی زنده تغذیه شوند تا رنگ طبیعی خود را حفظ کنند .

بیماری شایع : شایع ترین بیماری بین جک ها ( همانند سایر سیچلاید های امریکایی ) Hexamita یا چاله ای در سر است که برای جلوگیری از ابتلا به آن می توان هر هفته 20 درصد آب تانک را تعوض کرد . در ضمن بهتر است در آب تانک از نمک ( به ازای هر 10 لیتر یک قاشق چایخوری ) استفاده کنید تا از رشد عوامل بیماری در تانک جلوگیری کند .

نحوه تکثیر جک دمپسی :

تانک تکثیر : حداقل 120 لیتر

شرایط تانک : چند گیاه و یک کوزه بزرگ در تانک قرار دهید تا والدین و بچه ها در آن مخفی شوند ، در ضمن یک سنگ صاف در تانک قرار دهید تا روی آن تخم گذاری کنند .

تذکر : اگر در تانک گیاه طبیعی قرار دهید ، جک دمپسی آنها را از شن خارج کرده و جابجا می کند پس بهتر است از چند گیاه مصنوعی استفاده شود .

خصوصیات فیزیک وشیمیایی تکثیر : دما = 28 - 27 درجه سانتیگراد – PH = 7.5

تشخیص جنسیت : جنسیت جک در زمان بلوغ و بیش تر در زمان آماده بودن آنها برای تخم ریزی قابل تشخیص است که به صورت زیر میباشد:

جثه ی نرها از ماده ها بزرگتر بوده و باله ی زیرین آنها عموماً بزرگتر از ماده هاست . تنوع رنگ و زیبایی نر ها هم بیش تر از ماده هاست . اما بدن نر در زمان آماده بودن تیره شده که جنسیت آنها واضح می شود .

نحوه تکثیر : پس از بالغ شدن جک ها در ماه بهار علائم جفت گیری ( آماده بودن برای تخم ریزی ) در آنها مشاهده می شود که به شرح زیر است : رنگ جک دمپسی نر تیره شده و به همراه ماده یک سطح صاف یا شن ها را انتخاب کرده و آنجا را با دهان پاک می کنند . در این زمان ( آماده بودن ) والدین به شدت با سایر ماهی ها مقابله کرده و آنها را زخمی کرده یا می کشند . در مواردی هم که به روز تخمگذاری نزدیک شده اند ، فک ها را در هم قفل کرده و چند ثانیه نگه می دارند .

پس از مشاهده ی علائم بالا جفت مورد نظر را به یک تانک حداقل 120 لیتری منتقل کرده و به ازای هر 5 لیتر یک قطره ضد عفونی در آب ریخته و هوادهی کامل را به آب انجام دهید . ( شرایط ذکر شده در ابتدا هم رعایت شوند . ) پس از انتقال والدین به تانک تکثیر یک گوشه از شن ها را حفر کرده تا در آن تخم ریزی کنند . یک ماده ی سالم معمولاً بین 500 تا 800 تخم می گذارد که والدین به شدت از تخم ها مراقبت می کنند. نکته : هرگز در تانک تکثیر کت فیش ( لجن خوار ) قرار ندهید ، چون در شب که والدین از تخم ها مراقبت نمی کنند ، تخم ها را می بلعد .

یک جفت جک دمپسی بالغ نر و ماده:

بچه ها بعد از 3 روز از تخم ها خارج می شوند که والدین به سرعت آنها را به گوشه ای از تانک که شن کمتری دارد برده و در آنجا مخفی می کنند . والدین تقریباً هر روز بچه ها را به یک قسمت دیگر منتقل می کنند تا خطری آنها را تهدید نکند .

اما تا 10 روز بچه ها از کیسه ی چربی زیر شکم تغذیه کرده که پس از این مدت به راحتی در آب شنا کرده و باید تغذیه شوند . البته جک دمپسی همانند دیسکاس به بچه های خود شیر می دهد ، به این صورت که مایعاتی از زیر لایه های پوست والدین ترشح می شود که بچه ها با چسبیدن به پوست آنها ، از مایعات تغذیه می کنند .

 اما برای تغذیه به یک غذای کمکی هم نیاز دارند . چون جک دمپسی ها یکی از معدود ماهیانی بوده که در زمان تولد هم قادر به تغذیه با غذاهای خشک هستند ، می توان از غذاهای خشک شده ای مثل لوفاک ، کرم فشرده یا پولکی پودر شده برای تغذیه آنها استفاده کرد .

بچه ها ابتدا بی رنگ هستند ولی هر چه بزرگتر شوند ، باله های آنها بزرگتر و زیباتر می شود .

نکات :

1- بعضی ماهیداران برای تحریک جک دمپسی به تخم گذاری از یک جفت ماهی مشوق مثل سیچلاید گوره خری ( زندانی ) استفاده می کنند ، به این صورت که چون سیچلاید گوره خری در حضور سایر ماهی ها هم جفت گیری و تخم گذاری می کند ، باعث تحریک جک ها به جفت گیری و تخم گذاری می شود .

2- بهتر است در یک یا چند قسمت تانک از شن کمتری استفاده شود تا والدین بچه ها را به آنجا منتقل کنند .

3- می توان پس از تخم ریزی و بارور شدن تخم ها ، والدین یا تخم ها را از تانک جدا کرد .

تذکر : در صورت جدا کردن والدین پس از تخم ریزی حتماً دمای آب را ثابت نگه داشته و به وسیله ی پمپ هوا یا فیلتر کم فشار مانع از سکون آب شوید .

نکاتی در حفظ سلامت و شادابی ماهی

برای داشتن ماهیانی سالم و شاداب که طول عمر خود را بدون دغدقه و بیماری سپری کنند  رعایت نکاتی که در زیر بیان میشود الزامی خواهد بود

نکات حیاتی که عدم رعایت صحیح، باعث به خطر افتادن سلامت و مرگ ماهیان خواهد شد:

1)اکسیژن:اکسیژن مورد نیاز ماهیان را بایستی تامین کرد، تهویه مداوم آب آکواریوم بوسیله پمپ هوا،استفاده از گیاهان ابزی و تناسب ماهی با حجم اب، عوامل مهم در تامین اکسیژن مورد نیاز ماهیان به شمار میرود

2)شرایط زیستی:شرایط زیستی هر ماهی در رشد و نمو و سلامت ان بسیار موثر است بنابراین توجه به درجه حرارت خواص شیمیایی و.... اب در سلامت ماهیان و رشد و نمو طبیعی انها بسیار موثر است

3)نور:نور در سلامت و رشد و نمو ماهی تاثیر بسزایی دارد شاید فکر کنید نور جنبه تزئینی داشته که سخت در اشتباهید،گیاهان و ماهیها مانند اکثر موجودات زنده برای رشد و نمو و سلامت خود احتیاج به نور دارند اگرچه که این نور مصنوعی باشد ولی وجود ان الزامیست

به نکات زیر که در سلامت ماهیانتان تاثیر بسزایی دارند توجه کنید

1)همیشه ماهی جدیدی را که میخواهید به تانک معرفی کنید به مدت ۲ هفته قرنطینه کرده و بعد از حصول اطمینان از سلامت ماهی ان را به تانک اصلی انتقال دهید

2)از وارد شدن شک های شدید دما یا ph یا ایجاد استرس (ضربه زدن به اکواریوم و...)به ماهی خوداری کنید

3)در صورتی که چند اکواریوم با ماهیان مختلف دارید، از یک تور برای گرفتن ماهیان استفاده نکنید و برای هر تانک تور جداگانه ای تهیه کنید و بعد از هر بار استفاده از تور ، ان را کاملا شسته و با نمک ضدعفونی کنید

4)از وارد کردن دست یا اشیاء فلزی یا هر جسمی که احتمال الوده بودن یا حل شدن در اب را داراست خوداری کنید

5)بهتر است در هر ماه از داروی ضد قارچ و ضد انگل در اب استفاده کنید تا خطر الودگی به قارچ یا انگل به کمترین حد خود برسد

6)تعویض قسمتی از اب حداقل در هر ماه برای حفظ سلامت و تمیزی اب ضروریست (سیفون کردن آب )

7)همیشه غذاهای متنوع در اختیار ماهیانتان قرار دهید و تنها از رژِمی خاص و یک جور استفاده نکنید

8)از غذا دهی بیش از حد، در هر وعده غذایی خوداری کنید(بهتر است در طول روز سه دفعه غذادهی، ان هم به مقدار کم صورت گیرد)

9)از غذا دادن در شب خوداری کنید زیرا ماهی فعالیت کمی دارد و انرژی اضافی به ماهی تحمیل میشود(احتیاط:ماهیان شب کار در شب فعالت داشته و حساب انها از سایر ماهیان جداست و غذادهی برعکس بالا یعنی در شب باید انجام شود)

10)در هفته یک روز را روز رژیم قرار داده و به ماهیانتان غذا ندهید.در این کار به هیچ عنوان زیاده روی نکنید

نکات زیادی برای سلامت و شادابی ماهیان وجود دارد که ساده ترین انها در بالا ذکر شد و با رعایت همین نکات ساده ماهیان شما سلامت خود را حفظ کرده و شاداب و سرحال میمانند

ماهیمولی

یکی از بهترین و راحترین ماهیان برای تکثیر خانواده زنده زا ها هستند که ماهی مورد بحث در اینجا مولی ها میباشد. اکثر مبتدیها برای اولین تکثیر سراغ این ماهی را خواهند گرفت،در ضمن بچه های این ماهی بهترین غذای زنده برای  سایر ماهیایان بحساب امده که بدین منظور هم برخی افراد تکثیر میکنند

انواع مولی:ماهی مولی، مولی سیاه، مولی باله بادبانی، مولی دم عقربی

منشاء  زادگاه  : آمریکای مرکزی،از مکزیکو تا کلمبیاجنوب شرق آمریکای شمالی ، از کارولینا تا مکزیکوی جنوبی

اندازه بالغین : بطور معمول 5 تا 10 سانتیمتر بسته به نوع گونه.ماده ها از نرها بزرگترند.(در باله بادبانی تا 15 سانتیمتر گزارش شده(

منطقه جاگیری در تانک  آکواریوم  : بالا و میان (ولی در تمام مناطق تانک دیده میشوند(

پی اچ:7.5 تا 8.5 / سختی آب : متوسط تا سخت ، 20 تا 35 (دامنه پایین 10Dh) / حرارت مطلوب:22 تا 26  درجه سانتیگراد

سطح نگهداری  مراقبت  : آسان .به شرطی که یک جنس نگهداری شود .در غیر این صورت با نگهداری هر دوجنس و با توجه به زاد آوری و تکثیر نسل بالا و راحت این ماهی مشکلاتی براینگهداری بوجود خواهد آمد. /طول عمر3 سال

خلق و خو : سازگار با سایر ماهیان گیاه خوار صلح جو، ولی بهتر است تک گونه نگهداری شود

تولید مثل : زنده زا

حداقل اندازه تانک  آکواریوم 80 لیتر.آکواریوم طویل مناسبتر است.

ماهیان سازگار : ماهیان اجتماعی آب های شور مزه(brackish ) . به نظر میرسد بهتر است با ماهیان هم گونه ای خود نگهداری شود.

تغذیه : همهچیز خوار . غذاهای متنوعی را میپذیرند و بطور عمده از غذای پولکی استفادهمیکنند و بهتر است در جیره آن مواد غذایی زنده،منجمد یا خشک شده نیزگنجانده شود. 

شناخت و نگهداری:یکی ازمناسب ترین ماهی ها برای افراد مبتدی می باشد ؛ چون هم به راحتی تکثیر میشود و هم نیاز به مراقبت خاصی ندارد .  هم چنین بسیار صلحجو بوده و با انواع زنده زاها و سایر گیاهخواران به جز گلد فیش و گورامی سازگار است  .طول بدن ماهی ماده تا 10 سانتیمتر و نرها به 8 سانتی متر میرسند  وبایکدیگر آمیزش دارند . مولیها علاقه شدیدی بخوردن غذاهای گیاهی دارند. آنها ماهیانی صلح جو و کم توقعی هستند ولی در کنار کم توقعی پر خور نیز میباشند ، به اینصورت که گویی تمام طول روز گرسنه اند ، ولی اینطور نیست! بهتر است برای ارضای این میل آنها مقدار جیره غذای روزانه شان را در نوبتهای بیشتر به آنها بدهیم که دچار بیماری گوارشی نگردند ، گرچه بیماری وفشار به دستگاه گوارشی قابل مشاهده نیست ولی ثابت شده در طول این فشار (بهدستگاه گوارشی) ، ماهی به بیماری های دیگر راحت تر دچار می گردد

به دلیل اینکه آنها به راحتی تکثیر می شوند ، می توان از آنها برای تغذیه ی ماهیانی همچون آنجل هم استفاده کرد  .

تشخیص جنسیت : ماهی نر دارای آلت تناسلی بوده و باله های بلند و کشیده تری نسبت به ماده دارد . هم چنین ماده ها جثه ی بزرگتر و کروی تری نسبت به نرها دارند . 

نحوه ی تکثیر : برای تکثیر آنها باید تعدادی مولی ( نسبت نرها به ماده ها 3 به 2 )  را در یک تانک قر ار داده تا پس از جفت خوردن با هم و انجام لقاح بچه ها در شکم ماده شکل بگیرند .

البته می توان یک جفت مولی را کنار هم قرار داده تا لقاح راحت تر صورت گیرد .

روش تشخیص مولی باردار:وسط شکم مولی ماده در زمان بارداری بسیار متورم شده بطوریکه اگر از بالا به آن نگاه شود ؛ مولی یک بیضی مایل به دایره به نظر می آید . اما از یک ساعت قبل و یک ساعت بعد از زایمان مخرج ماده تورم کرده و به صورت لوله در می آید که می توان به سرعت آنرا به تانک دیگر و یا زایشگاه منتقل کرده تا در آنجا زایمان کند . زایمان هم عموماً یک ساعت تا یک ساعت و نیم طول می کشد . 

چون بچه های مولی نسبت به گوپی ها جثه ی بزرگتری دارند ؛ کمتر توسط والدین خورده می شوند و می توان با استفاده از سنگ های درشت و چند گیاه پناهگاهی برای آنها ساخت که دیگر نیازی به تانک دوم نداشته باشید .

درصورتی که بخواهید بچه ها را از والدین جدا کنید بهتر است از ابتدا از زایشگاه استفاده کنید(زایشگاه محفظه توری میباشد که ماهی ماده در ان قرار میگیرد و در مغازه های اکواریومی به فروش میرسد) یا بعد از زایمان والدین را از اکواریم خارج و به جای دیگر انتقال دهید ولی در کل اگر درختان انبوه و مخفیگاه  برای بچه ها وجود داشته باشد میتوان بچه ها و والدین را بایکدیگر نگهداری کرد مولیها به ندرت نوزادان را میخورند

اما اگر زنده زاها را از بچگی بزرگ کنید می توانید به نتیجه ی زیر درباره ی تعداد بچه های آنها دست یابید :بار اول زایمان = 10- 8 بچه ، بار دوم = 18- 12 بچه ، با سوم : 25- 18 بچه ، بار چهارم = 40 -25 بچه ، بار پنجم = 50 -40 بچه اما در دفعات بعد اگر به خوبی تغذیه شوند و لقاح کاملاً صورت گرفته باشد حداکثر 75 بچه می توان از یک زنده زا در هر بار به دست آورد که برای پرورش آنها بسیار مناسب می باشد . ( هر بار که یک زنده زا زایمان می کند حدود 5 میلی متر به اندازه ی بدنش اضافه می شود . )

غذای بچه مولی ها : برای تغذیه ی آنها می توان از پولکی پودر شده + لوفاک یا کرم فشرده استفاده کرد . البته اگر تعدادی گیاه  در تانک آنها قرار داشته باشد سرعت رشد آنها به شدت افزایش می یابد و به جای اینکه در مدت 3 ماه به بلوغ برسند ، در کمتر از دوماه به بلوغ رسیده و قابل تکثیر می باشند

گورامی ها

.گورامی ها جزو ماهیان ارام به حساب امده،بجز گونه اسفرانوس بقیه گروه صلح جو و آرامند .

گورامی مرواریدی

نام علمی   Trichogaster leeri :

نام : گورامی مرواریدی ( Pearl gourami )

بومی منطقه : مالزی، سوماترا و جزایر بورنئو

دیگر گونه های این تیره : سیلور گرامی، گورامی گازبی، گورامی دوخال، گورامی آبی، گورامی زرد، ....

اندازه جنس نر: طول نهایی ۱۲۰ میلیمتر

اندازه جنس ماده : طول نهایی کمتر از ۱۲۰میلیمتر

پی هاش : 5.6 تا 5.8

دمای مورد نیاز : ۲۴تا ۲۸ درجه سانتی گراد

در میان ماهیها نگهداری از گورامی مرواریدی کم درد سر تر و راحت تر از بقیه است. این ماهی می تواند اختلاف زیاد PH را تحمل کند. دارای اندام تنفسی اضافی(۱) است که به او کمک می کند اکسیژن مورد نیازش را به طور مستقیم از محیط بیرون آب کسب کند. این ماهی متعلق به رودخانه های کم عمق با جریان آرام در مناطق نزدیک به خط استوا ست. اغلب در سطوح میانی و بالایی آب شنا می کند. دمای مناسب برای این ماهی حدود ۲۴ تا ۲۸ درجه سانتی گراد است.

رژیم غذایی:این ماهی زمانی که به صورت آزاد زندگی می کند از لارو پشه، کرمهای خونی، بی مهرگان آبزی و جلبکها و گیاهان آبی تغذیه می کند. گاهی هم در رفتاری شبیه به Archer fish به شکار حشراتی که نزدیک سطح آب هستند می پردازد. در آکواریوم از غذاهای پولکی استفاده کرده و گاهی به خوردن میگوی زنده آب شور و غذاهای منجمد مانند کرمهای خونی علاقه نشان می دهد. 

بیماری ها:به طور تقریبی تمام گورامی های مرواریدی در مزارع رشد و پرورش یافته اند و مشکل یا بیماری خاصی ندارند. گورامی های وحشی که از رودخانه ها جمع آوری می شوند، ممکن است مشکل عفونت آبشش داشته باشند. در این صورت باید درمانهای گسترده انگلی در مورد آنها به کار رود.

رفتار ماهی :ماهی آرام و صلح جویی است. گاهی از ماهیهای بزرگتر و ستیزه جو مانند سیچلاید آمریکای مرکزی و ماهیهای بزرگ آبهای شیرین می ترسد. در فصل تخمریزی گورامی مرواریدی نر گاهی به درگیری و زدن ضربه یا باله سینه ای خود می پردازد.

تفاوت بین ماهی نرو ماده ،ویژگیهای جنسی : باله پشتی گورامی مرواریدی نر و نوک تیزتر از باله پشتی گورامی مرواریدی ماده است. لبه های باله مخرجی گورامی ماده فاقد کشیدگی است. بین باله مخرجی و دمی ماهی نر فاصله وجود دارد. گلو وشکم ماهی نر بالغ نارنجی رنگ می شود درحالی که گلو و شکم گورامی ماده نقره ای رنگ باقی می ماند.. 

زیستگاه های بومی:گورامی مرواریدی رنگین ترین عضو گونه Trichogaster بوده و منطقه زیستی آن جنوب شرقی آسیا است

گورامی دارف

نام علمی Colisa lalia

سایر نامها: گورامی آبی پودری، گورامی قرمز ( در ایران: گورامی دارف)

خانواده: Belontiidae

خاستگاه:گنگ، جومنا و براهماپوترا

طول ماهی بالغ:2 اینچ . 5 سانتیمتر

رفتار اجتماعی :صلح جو/ طول عمر:4 سال / سطح شنا:سطوح بالایی و میانی/ حداقل اندازه مخزن:40 لیتر

وضعیت تغذیه:همه چیزخوار، جلبک و خزه هم می خورد

تولید مثل:تخم ریزی در لانه هایی از حباب

پ.هاش: 6 تا 7.5 / دمای آب: 72 تا 82 درجه فارنهایت22 تا 28 درجه سانتیگراد

توضیحات :نام رایح این ماهی نامی است کاملا مناسب، چرا که این ماهی بیش از دو اینچ ( پنج سانتیمتر ) رشد نمی کند. ماهی نر اندکی بزرگتر از ماهی ماده است و به علاوه رنگ ماهی نر، نارنجی-قرمز درخشان با راه راههای آبی فیروزه ای است که تا باله ها ادامه می یابند. باله پشتی ماهی نر تیزتر از باله پشتی ماهی ماده می باشد. رنگ ماهی ماده آبی-خاکستری نقره ای کدر باقی می ماند و هرگز به شفافیت رنگ ماهیهای نر نمی رسد. رنگهای ترکیبی زیادی هم در این نوع از ماهیها دیده می شود. مثلا : آبی/ آبی پودری، نئون، رنگین کمان و سرخ. در ماهیهای آبی پودری، آبی رنگ غالب می باشد که البته روی بدن این ماهیها کمی رنگ قرمز هم دیده می شود. در ماهیهای به رنگ نئون، رنگ آبی نسبت به حالت معمول شفافتر است. ماهیهای رنگین کمانی، رنگ نارنجی-قرمز درخشان به همراه نوارهای آبی رنگی دارند که با برق سبز-طلایی فلزی همراه می باشند. ماهیهای قرمز اغلب قرمز یکپارچه با باله های آبی رنگ می باشند . 

شرایط زیست و نحوه مراقبت: گورامی کوتوله در زادگاه اصلیش هند، بنگال غربی، آسام و بنگلادش در آبهایی با پوشش گیاهی متراکم یافت می شود. این ماهیها اکثرا با سایر انواع ماهیهای کولیسا یافت می شوند. در جلگه های رودخانه های شمالی هند این ماهیها یکی از فراوانترین انواع ماهیها هستند و در بسیاری از فروشگاهها به صورت خشک شده و یا به عنوان یک وعده غذایی سرو می شوند. گورامیهای کوتوله به خاطر طبیعت صلح جویشان بسیار مناسب آکواریومهای کوچک می باشند همانطور که برای آکواریومهای اجتماعی هم مناسب هستند. این ماهیها نباید با ماهیهای خیلی بزرگ و یا ماهیهای خشن نگهداری شوند. باید مقدار زیادی گیاه برایشان فراهم شود که مقداری از آنها باید گیاهان شناوری باشند که بخشی از سطح آکواریوم را بپوشانند. مقدار بهینه PHبرای این ماهیها محدوده خنثی می باشد و سختی آب باید 4 تا 10 dGH باشد. بهترین دمای آب هم 77 درجه فارنهایت ( 25 درجه سانتیگراد ) است. گورامیهای کوتوله ممکن است چنانچه در برابر شلوغی و سر و صدا قرار بگیرند بترسند و باید در یک جای ساکت نگهداری شوند.

تغذیه:در طبیعت گورامیها حشرات کوچک و لاروهای سطح آب را می خورند و از جلبکهایی که بر روی سایر گیاهان می رویند تغذیه می کنند ولی در اسارت این ماهیها غذاهای پولکی، غذاهای خشک منجمد، غذاهای منجمد و قرصهای سبزی می خورند. برای فراهم کردن سلامتی مناسب، این ماهیها باید به صورت دوره ای، از غذاهای زنده نظیر کرمها هم تغذیه شوند. همچنین برای زوجهای در حال تولید مثل هم باید از غذاهای زنده استفاده شود

گورامی غول پیکر( Giant Gurami-osphronemus)

گورامی غول پیکر در ایران به نام اسفرانوس معروفست و همچنین به گورامی غول پیکر نیز مشهورستاین ماهی زیبا دارای 4 نوع از خانواده اسفرانومید(Osphronemidae) میباشد

دارای رنگهای سفید- خاکستری ,سفید ,خاکستری و کرم رنگ میباشددر بچه گی بسیار شبیه به گورامیهای معمولی بخوصوص گورامی شکلاتی هستش ولی با گذشت سنش به دوره بلوغ کاملا تغیر رخسار و شمایل و گاهی رنگ میدهد و به شکل عکس زمینه که در موزه حیات وحش داراباد گرفتم در میایددارای مبدا China, Java, Malaysia,S.E. Asia, Indonesia میبا شد

ماهی بسیار مقاوم و دوست داشتنی و دوره زندگیش در اکواریوم تا 25 سال نیز گزارش شده است تقریبا همه چیز خوار میباشد و در طبیعت به 80 سانت نیز میرسد متوانند در اکواریومها تخمریزی کنند انم بشرط جای خیلی بزرگ 600 لیتر به بالا ، در طبیعت مثل اکثر گورامیها برای تخمریزی 1 شبکه بزرگ حباب هوا روی سطح اب درست مکنند و تخماشونو تو اونا قرار میدنند که بعد از 2 هفته بچه ماهیا شروع به شنا کردن میکنند در صورت تنها بودن بسیار مغرور و زیبا جلوه گر میشود.

ماهیگار (سرسوسماری )

ماهی که در زیر مشاهده میکنید بزرگترین ماهی اب شیرینه که برای نگهداری نیاز به یک اکواریم بزرگ دارید من به شخصه نگهداری این ماهی رو با ماهیای دیگه توصیه نمیکنم چون تغذیه و نگهداری اون مشکل میشه، در ضمن بهتره برای تغذیه اون به غذاهای گوشتی  مثل دل هم عادت کنه و اینطور نباشه که فقط بهش ماهی زنده بدید و به اون ادت کنه و غذاهای دیگه رو نخوره.

نام علمی ماهی: Lepisosteus osseus

نام عمومی ماهی: Longnose Gar

خاستگاه : آمریکای جنوبی / بزرگترین اندازه 2 : متر

پی اچ:6.5 تا 7.5/ دما: : 23-27 درجه سانتی گراد

کوچکترین اندازه تانک: 500 گالن ( 2250 لیتر)

غذا : ماهی زنده – دل گاو – کرم- ماهی کیلکا

شناخت:ماهی سرسمار ی یکی از بزرگترین ماهی های خانواده Gar است . وقتیکه شما به ماهی نگاه می کنید اولین چیزی که شما ملاحظه می کنید یک پوزه بزرگ است  که دو برابر بزرگتر از سر ماهی است . این پوزه خیلی نازک است . بدن استوانه ایی شکلی که پوشیده شده از پولکهای لوزی شکلی که بصورت یک زره تمام بدن ماهی را پوشانده است . ماهی بالغ دارای یک رنگ کرم با خال های بزرگ تیره که از سر تا دم ماهی کشیده شده است . این نقاط بزرگ در باله ها هم وجود دارد . ماهیان جوان نیز از نظر رنگ یکی هستند . ولی دارای یک خط موازی در پشت پهلو ها هستند. 

این ماهی شبیه یک جهنده است و می تواند با پوزه خود به درپوش آکواریوم صدمه بزنند . این ماهی دندان بسیار زیادی دارد, تقریبا شبیه یک تمساح . مثل ماهی Spotted Gar آرواره بالایی ماهی مجهز به یک ردیف دندان است این دندان ها یک نشانه برای طبیعت درندگی آن استوقتی که در تابستان اکسیژن آب کاهش می یابد در نتیجه دمای آب بالا میرود . کیسه هوای ماهی کارکرد ثانویه مانند یک عضو تنفس فرعی بر عهده می گیرد .

نگهداری:ماهیان جوان,ماهیان جذاب ولی عصبی هستند . گیاهان و جاهایی برای مخفی شدن, برای این ماهی آرام پیشنهاد می شود .با وجود اینکه این ماهی در اکواریم مانند طبیعت رشد نمیکند ولی  یک تانک بسیار بزرگ برای نگهداری این ماهی بزرگ شکارچی نیاز است .

نگهداری این ماهی از نظر شخص خودم تا زمانی که سایز کوچکی دارد بهتر است به صورت انفرادی در یک اکواریم نه چندان بزرگ نگهداری شود شاید بعضی ها پیشنهاد کنن این ماهی را میتوانید با ماهیانی همچون اسکار ،نایف،رتیل و..... نگهداری کنید ولی از نظر من این پیشنهادات غلت میباشد در صورتی که ماهی کوچک را با این ماهیها وحتی ماهیهای دیگر نظیر سورم ،اسکات و.....نگهداری شوند نه تنها مجال غذا خوردن پیدا نخواهد کرد حتی ممکن است از طرف ماهیهای دیگر صدمه ببیند پس بهتر است تا زمانی که به سایز 20-15 سانتی برسد انفرادی نگهداری شود یکی از دلیلی که  میگم انفرادی نگهداری شود مشکل تغذیه و غذا خوردن این ماهیه که در قسمت تغذیه به ان اشاره میشود.

تغذیه: این ماهی از دسته ماهیان گوشتخوار است که غذای اصلی این ماهی باید منبع کوشتی باشد میتوان برای تغذیه این ماهی  از ماهیان رودخانه ای ،گوپی و.... در سایز کوچک  استفاده کرد حالا شاید متوجه بشید که چرا گفتم انفرادی چون تا جناب گار خواسته باشه ماهی رو شکار کنه ماهیای دیگه مجال نمیدن و تو یه چشم به هم زدن ماهی رودخانه ای فرت. میتوان ماهی را با دل گاو یا گوسفند هم تغذیه کرد که در اوایل کمی دشوار است چون ماهی زنده خوار است و هر غذایی را نمیخورد من به شخصه برای خوراندن دل به ماهی به این صورت عمل میکردم که یک تکه دل را به صورت رشته ای میبریدم و ته ان را با یک نخ بیرنگ به ارامی میبستم طوری که اگه کشیده بشه نخ باز میشد و در اب تکان میدادم تا ماهی با هزار ناز و اشوه او نو میگرفت ولی وقتی ادت کنه به خوردن دل کافیه با دست یه ذره از قسمت دلو داخل اب کنید تو یه چشم به هم زدن تموم میشه حتی میتونید دلو به شیشه طوری که یکم از اون تو اب قرار بگیره بچسبونید بازم تو یه چشم به هم زدن تموم میشه تازه کم کم دستی میشه و اون وقته که میشه با ماهیای دیگه نه بعضی گوشتخوارای وحشی نگه داشت

ماهی رودخانه ای:نگهداری این ماهی احتیاج به مراقبت خاصی نداره فقط همون موارد اولیه شرایط اب و یک نکته که لازم دونستم بگم درپوش محکم و کامل که حتی یه گوشه از اکواریم هم باز نباشه چون در زمانی که استرس زده بشه با پوزه ضربه شدیدی به درپوش اکواریم میزنه و اگه درپوشی نباشه به بیرون میپره.

کلام اخر:نگهداری این ماهی به صورت انفرادی بسیار اسان و دلچسب است ولی به صورت مخلوط با ماهیای دیگه مخصوصا در تغذیه خالی از دردسر نیست درضمن باید این نکته هم ذکر بشه که برای نگهداری این ماهی به یک اکواریم بزرگ نیاز دارید.

ماهی اسکات

ماهی اسکات در ابهای نیمه شور و تلخ زندگی میکند اما در ابهای شیرین هم سازگاری داشته و نگهداری میشود.بهتر است این ماهی را با سایر ماهیان اب نیم شور مانند مونو،تیرانداز و...نگهداری کرد. در نگهداری این ماهی کنار ماهیانی با باله بلند این نکته قابل ذکر است که امکان صدمه دیدن انها از جانب این ماهی وجود دارد

نام: اسکات SCATOPHAGUS-ARGUS / اندازه :تا 35 سانتیمت رشد میکند

شرایط اب: اب نیمه شور, در اب شیرین هم نگهداری میشود و میتوان به ازای هر لیتر اب یک گرم نمک دریایی به اب اضافه نمود

شیمیایی اب:ph 7-8   وسختی اب 

انواع:اسکات سبز و سیلور اسکات

اسکات سبز:از چند رنگ شامل سبز ، بنفش ، سیاه ،زرد ، قهوه ای ،و در ناحیه ی شکمی سفید میباشد

اسکات سیلور:بیشتر بدن به رنگ نقره ای با خالهای مشکی با زمینه دم سبز-زرد میباشد

 سازگاری: با انواع ماهیان هم سایز خود میتوان نگهداری کرد ولی نگه داشتن ماهیانی با باله و دم بلند با این گونه مشکل ساز است

این ماهی در آبهای شور و تلخ زندگی می کنند اما در آب شور و شیرین هم زنده میماند و بهترین شرایط برای زندگی این ماهی ،یک قاشق سوپخوری نمک دریایی در هر 20 لیتر آب است این ماهی ها بسیار پر جنب و جوش هستند و بسیار قوی و زیرک .البته تا اندازه ای ماهی های دیگر را اذیت میکنند ولی در کل میتوان با دیگر ماهی ها نگه داری کرد.

این ماهی ها علاقه ی زیادی به پنهان شدن در بین گیاهان و تخته سنگ ها دارند بنابراین بهترین آکواریوم برای آنها آکواریومهای مردابی و سخره ای میباشد.

 آنها بیشتر در آبهای شور تخم ریزی میکنند اما در آب شیرین نیز در سنین ببالا تخم ریزی میکنند که البته به سختی و با حفظ شرایط سخت تخم ها به لارو تبدیل میشوند.این ماهی ها در آبهای نسبتا شور بیشترین رنگ آمیزی را در بدن خود دارند . 

گیاهان آکواریومی

گیاه " الودئاچشم گربه ای " Elodea :

دانلود اطلاعات ماهیهای آکواریومی قسمت اول بصورت کامل

 

مطالب مرتبط

اطلاعات ماهیهای آکواریومی قسمت دوم

اطلاعات ماهیهای آکواریومی قسمت سوم

اطلاعات ماهیهای آکواریومی قسمت چهارم

اطلاعات ماهیهای آکواریومی قسمت پنجم

اطلاعات ماهیهای آکواریومی قسمت ششم